ကမန္းကတန္း တမနက္တာ

အိုးမိုင္ေဂါ့ ကိုးနာရီထိုးျပီ။ ေသေတာ့မွာပဲ။
သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ကိုးနာရီတိတိၾကားမွ ကမန္းကတန္း ေစာင္ေတြအတင္းတြန္းဖယ္ျပီး တပ္မက္လွစြာေသာ အိပ္ယာထဲမွ ရုန္းထြက္ရသည္။ မနက္ကိုးနာရီေလ။ အိမ္နားမွာက ေန႔ေန႔ညည သံေခ်ာင္းေခါက္တတ္သည္။ အခ်ိန္သိေအာင္ သံေခ်ာင္းပဲနားေထာင္ျဖစ္သည္ အိပ္ခန္းထဲမွာ နာရီမရွိ။ အျမဲေနာက္က်တတ္သူ ငါးမိနစ္ျဖစ္ျဖစ္ ဆယ္မိနစ္ျဖစ္ျဖစ္ အခ်ိန္ခိုးလိုက္ရမွေက်နပ္သူအတြက္ေတာ့ နာရီေတြကို မုန္းသည္ေလ။ ဒါမဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔လည္း ကင္းကြာလို႔မွ မရပဲဟာကို ေနာ္။
ေရးခ်ိဳးခန္းထဲအတင္းေျပး ေရးမခ်ိဳးႏိုင္ေတာ့ သြားတိုက္မ်က္ႏွာသစ္ျပီး ဘားမွလည္းမလိမ္းႏိုင္ အ၀တ္ဗီရိုထဲက ထင္ရာျမင္ရာဆြဲ၀တ္ (ထင္ရာျမင္ရာ ကိုယ့္စတိုင္လ္ေလ.. အိုးပါဂါးနားစတိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္ :D) အိပ္ထဲကိုလည္း ဘာေတြေကာက္ထည့္မိမွန္းမသိဘူး ေသခ်ာတာေတာ့ ဖုန္းနဲ႔အိမ္ေသာ့ကို ပါေအာင္ယူလိုက္တယ္ ဆိုတာပဲ။ ရံုးခ်ိန္က မနက္ကိုးနာရီအတိ။ မေန႔ကတင္ ေဘာစိက ကိုးနာရီေရာက္ေအာင္လာၾကဖို႔ အီးေမးလ္အပို႔ခံရတဲ့ ရံုးေနာက္က်သူ selection ငါးေယာက္ထဲမွာ ကိုယ္က နံပါတ္ႏွစ္ေနရာ ခ်ိတ္တယ္ေလ။ ဂုဏ္ယူပါတယ္ေပါ့ေနာ္။ ပူပူေႏြးေႏြး အဆံုးမေလးကိုမွ အားမနာ ဒီေန႔ခ်က္ခ်င္းၾကီးေနာက္က်လို႔ေကာင္းပါ့မလား။ တက္စီကိုကမန္းကတန္း ရရာေစ်းနဲ႔ငွား (ငါးရာေတာ့ စစ္လိုက္ေသးတယ္)ျမန္ျမန္သာေမာင္းေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေမာင္းရွာပါတယ္။ ကားေပၚမွာ မ်က္ႏွာေျပာင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ခုခုေလး ဖံုးဖိရိုက္အုပ္မလို႔ဟာကို ဟိုဘက္ကိုပါသြားလိုက္ ဒီဘက္ကိုပါသြားလိုက္နဲ႔ ကားကလူးေနေတာ့ေလ ပါးဆိုျပီးလက္ကသြားတာ ႏွာေခါင္းေရာက္လိုေရာက္၊ ႏွာေခါင္းဆိုျပီးသြားျပန္ေတာ့ မ်က္စိထိုးမိလိုထိုးမိနဲ႔ ေတာ္ေတာ့ဟယ္ ဆိုျပီး နခ်ရယ္ဘူးသီးေလးပဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ traffic jam ကလည္းေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္ေလ။ ကားေတြကေစ်းက်ေလေတာ့ ၀ယ္ၾကေမာင္းၾကေပါ့ စည္းကမ္းကမရွိ ဒီရက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ့ကိုလမ္းပိတ္တာပါ။ ဒါမို႔ ကိုယ္ကားမ၀ယ္တာ :D ဒီေန႔ေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္သြားရတဲ့ ခရီးကို နာရီ၀က္နဲ႔ေရာက္သြားတယ္ေလ မဆိုးပါဘူး။ စိတ္ေမာလူေမာ နဲ႔ ရံုးေရာက္မွပဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္။ ေနာက္က်ျပန္ျပီဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၀ိုင္းၾကည့္ၾကေသးတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲေလ ကိုယ္က အရည္ထူပါတယ္။ ။